Yaşamaya Çalışıyorum

Resim
  Son yazıyı yazalı epey bir zaman olmuş. İşten güçten kafamı kaldıramadım bir türlü. Yaz sezonu olduğu için ve hiç bir iş yerinde de eleman tam olmadığı için, bir birimizi idare etmek zorunda kaldık. Nefret ediyorum insanların emeğini sömüren, bu tip iş yerlerinden veya dinazorlaşmış kurumlardan. Ne demek eleman eksik, ne demek bir birimizi idare edelim. Ben buraya senin işlerin yürüsün, seni idare edeyim diye mi geliyorum. Bu nasıl bir yüzsüzlük, nasıl bir pişkinlik, nasıl bir utanmazlık. Geçimimi sağlamak için, isteyerek gelmediğim dünyada, sırf hayatımı devam ettirebilmek için geliyorum o iş yerine. Hoş senin verdiğin 3 kuruşla devam da etmiyor ya o hayat, işte birde seni idare edeyim. Aman sen çok kazan, işlerin bozulmasın. Yaşamaya yüzüm yok zaten de, bu memlekette hiç yaşayasım gelmiyor arkadaş. Nerede toplama, süprüntü, elek altı insan varsa, bu coğrafya ya toplanmış. Mikrop yuvası resmen.   Hoş hali hazırda çalışmayı seven bir insan değilim ama böyle emeğim gasp ...

Kedi Geri Döndü

  
  
Kedi geri döndü. Bakıyorum da aradan tam 5 koca yıl geçmiş. Hayatımda bir sürü şey değişmiş. Anlatacak yazacak dünya kadar olay yaşanmış, birikmiş. Bu bloğu açtığımda kişisel olacağını, kendim için yazacağımı söylemiştim. Kararım o yöndeydi ama uyamadım bu dediğime. Bi süre yazmaya çalıştım sonra dikkatimi başka şeylere verdim ve en sonunda soğuyup bıraktım. Yanlış yapmışım, şuan ki tecrübemle yanlış yaptığımı farkediyorum.

İşin aslı, tekrar yazmama sebep olan yine kedidedi'nin kendisi. Gezerken internette karşıma çıktı, ansızın. Nostalji yapmaya girdiğimde, yazdıklarıma baktım. Özellikle kişisel yazılarıma bakınca, o zamanlar yaşadıklarımı tekrar hissettim ve yazmanın gerçekten çok önemli olduğunu, insanın unuttuğu duyguları, hisleri yeniden yaşattığını farkettim. 

Aslında daha önce yazmayı bırakmam, benim bu zamana kadar hiç günlük falan yazmamamdan kaynaklanıyor. Kişisel şeyleri yazmak, bana güvenlik zafiyeti gibi geliyordu hep. sevgili günlük diye başlamak falan, tüm sırlarını o kağıda dökmen, ne biliyim enteresan geliyordu. Halbuki günlük tutmak sırlarını açmak değil, insanın kendi kendisiyle dertleşmesiymiş. Ben bunu yeni yeni anlıyorum. Bu bloğuda kişisel diye başlayıp sonra aynı günlükteki gibi saçma gelmeye başladı ve yanlız hissettim. Halbuki kendim için yazıyordum neyin yanlızlığı? Kimse okumasada, yıllar sonra kendim dönüp okuyup vaybe demek için veya sorunlarımın, sıkıntılarımın ne ölçüde çözülüp çözülmediğine bakacaktım ben. Uymadım, uyamadım işte, saçmaladım sıkıldım vazgeçtim. Hatta bloğun tasarımıydı, kodlarıydı derken yazı yazmayı unutup hevesimi kaçırdım. Neyse artık geri dönüyorum başımdan bir sürü olay geçti. 5 yıl beni çok değiştirdi. Hem fiziki , hem ruhi yönden. Anlatacak çooook şey var.

Bu birazda son zamanlarda yaşadığım stresi kontrol edememeyle alakalı bi durum. Doktorum da yazmamın iyi gelebileceğini söyledi. Bende bu geçmiş yazılarımı görünce hak verdim ve artık yazmam gerektiğini farkettim. Hiç kimse için değil kendim için yazmam gerektiğini farkettim ve bundan sonra istikrarlı bi şekilde yazmak için kendimi zorlayacağım. 


Yorumlar

  1. Tekrar hoş geldin. Ben seni hatırlıyorum, sanırım bim yada a101'de çalışıyordun o dönemde. Böyle birşey hatırlıyorum o döneme dair. Bende uzun süre mustafaalniak.net adlı blogumda yazdım. Sen buralarda yokken bende o siteyi kapattım, şuan keyfisanat.com'da yazıyorum. Neyse, aramıza dönmene sevindim kedidedi. Yeni yazılarda görüşeceğiz ^^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş bulduk dostum. Eski dostları tekrar görmek çok güzel. Evet geri döndüm, yanlışımı geçte olsa farkettim. Yeni siteni mutlaka takip edeceğim. Başarılar dilerim.

      Sil

Yorum Gönder

Popüler

İşe Girişlerde Sağlık Raporu Karmaşası

Yeniden Çalışmaya Başlıyorum

Agar.io Yeni Efsane Oyun Yolda