Yaşamaya Çalışıyorum

 

Son yazıyı yazalı epey bir zaman olmuş. İşten güçten kafamı kaldıramadım bir türlü. Yaz sezonu olduğu için ve hiç bir iş yerinde de eleman tam olmadığı için, bir birimizi idare etmek zorunda kaldık. Nefret ediyorum insanların emeğini sömüren, bu tip iş yerlerinden veya dinazorlaşmış kurumlardan. Ne demek eleman eksik, ne demek bir birimizi idare edelim. Ben buraya senin işlerin yürüsün, seni idare edeyim diye mi geliyorum. Bu nasıl bir yüzsüzlük, nasıl bir pişkinlik, nasıl bir utanmazlık. Geçimimi sağlamak için, isteyerek gelmediğim dünyada, sırf hayatımı devam ettirebilmek için geliyorum o iş yerine. Hoş senin verdiğin 3 kuruşla devam da etmiyor ya o hayat, işte birde seni idare edeyim. Aman sen çok kazan, işlerin bozulmasın. Yaşamaya yüzüm yok zaten de, bu memlekette hiç yaşayasım gelmiyor arkadaş. Nerede toplama, süprüntü, elek altı insan varsa, bu coğrafya ya toplanmış. Mikrop yuvası resmen. 

 Hoş hali hazırda çalışmayı seven bir insan değilim ama böyle emeğim gasp edilince de, gerçekten içimde, zerre heves kalmıyor. Çünkü hak etmek diye bi şey yok. Fazla emek harcayınca karşılığını almak diye bi durum söz konusu değil. O yüzden insanda çabalama veya heves kalmıyor. Hayır emeğimin karşılığını alabilsem, fazla fazla çalışmalarımın ücretini alabilsem. Daha fazla çalışmak isterim. Aldığım paranın bir değeri olsa. Ben eve gidene kadar cebimdeki para pul olmasa, belki benimde yaşama hevesim olur. Gerçi ne diyorduk, herkes aynı durumda, yapacak bi şey yok, kader, kısmet. Zaten herkes aynı durumdaysa sıkıntı yok. Bokumuzda boğuluyorsakta, hep beraber boğulalım biz razıyız.

İsvece gideceğimden bahsetmiştim. Halen bekliyorum vize kararını. Adamların paralarını TL ye çeviriyorum, şuan itibari ile 1000sek=850TL. Orada asgari ücretli bir adam, ortalama 20000sek alsa ve bu maaşının çeyreğinden azını, yani 3000sek gönderse bizlere. Bizim bir aylık maaşımız ediyor. Alım güçleri falan zaten ortada. Enflasyon falan gibi dertleri yok. Bi biz varız, aza kanaat edip ota boka her şeye şükretmek zorunda olan. Aza kanaat edecez diye, azıda bulamaz olduk iyice. Hayır birde bu emek sömürüsünü normal karşılayıp, patron ağzıyla konuşup, savunan işçiler var. Nasıl bir malsınız arkadaş siz. Bir insan sömürülmekten böylemi zevk alır. Nasıl kursaksız insanlarsınız siz. Yazıklar olsun sizin gibi karaktersiz, kişiliksiz insanlara. Az bile sizin gibi yavşak insanlara.

Yazı yazmaya devam edeceğim. Para pul beklemiyorum bu blogdan. Kedi benim yerime diyemediklerimi desin yeter. Belki her gün her dakika yazamam. Böyle kafam estikçe yazarım ama yazarım. En azından burada yazarak bari rahatlayım.